Ben seni yazıyordum şehir seni anlatıyordu

Şehir Yazıları 11








(ŞEHİR YAZILARI)

Ben seni yazıyordum şehir seni anlatıyordu



Seni yazmak istedim bu gece. Memleketimin her bir evinde ışıklar başka şeyler için yanarken, neden benim kandilim seni anlatma adına yanmasın ki dedim.



Dokundum önce ıslak ellerimle kibrite sonra defalarca çaktım kükürtlü bir yüzeye... Bir olmadı beş olmadı bıkmadım bir an elektriğe inatla ben seni mum ışığında anlatmak istedim. Öyleye sevdan karanlık gönlümü nasıl aydınlattıysa o uçsuz bucaksızlığına rağmen adını yazmak nasıl aydınlatamazdı on altı metre kare odamı. Ortalığı kükürt kokusu kaplamasına rağmen san ki sen kokuyordu gece, kibrit, kalem, kağıt...



Daha başlamadan nasıl da seni anlatmaya başlamışlardı bunlar... Ya ben her şeye senin adını veriyordum, yada her şey sen kokuyordun benim dünyamda...



Hayır, hayır yalnız odam değil... Evim sokağım şehrim sen kokmaya başlamıştı. Ben seni yazıyordum şehir seni anlatıyordu. Tek tek söküp aldım her şeyi aktardım kağıda... Hiçte zor olmadı aya baktım güzelliğini, yıldızlara baktım gözlerini,, rüzgara baktım saçlarını, güneşin batışına baktım teslim oluşunu, şafağın söküşüne baktım kararlılığını yazdım ben.



Ben seni yazdım şehir seni anlattı bana... Saçına taktığın tokalar parkları, sinelerin dağları, göz yaşların nehirleri anlattı bana...



Ben seni yazarken şehri yazdım, şehri yazarken de seni anlattım... Baktım ki ben bir günümü yazmışım bu şehir de...Ne kadar da benzermiş bu şehir sana...



Nasıl ki sen her dolduğunda sel olur akar damlalar yanaklarından. Bu şehirde her ağladığında sel olur akar sokaklarından...Sabah iyi başlardın güne, sonra akşamı zor ederdin... Derken sabahlara kadar yaşardın heyecanın ve romantizmin doruklarında.



Sabah güneş doğar bu şehirde pırıl, pırıl. Öğlene doğru kapanır hava, çakar şimşekler sel olur sokaklar, akşamı zor eder bu şehir ve sonra sabah kadar bir hilal okşar başlarımızı ve yıldızlar dans ederler gökyüzünde ve insan bakar ki kayan yıldızlar yerinde duranlardan daha fazla.



Bu şehirde aynen senin gibi... belki hayır demiyordu ama yâr’da olmuyordu...

Ben seni yazıyordum şehir seni anlatıyordu



Bekir K Ahıskalı.



Şehir Yazıları11



03-11-2002