Ben bu şehri seninle sevdim
Şehir Yazıları-12
Ben bu şehri seninle sevdim.
Karanlıktan korkan adamın gece düşleri gibi..
Kararınca odasındaki mum varlığından korktuğu o geceye
araladığı perdeler gibi bir umut diye.
Bir denizin debinden çıkarmak için hayallerimi.
Ayın şavkı gibi bir parıltı diye düşmüşüm düşlerimin peşine.
Aşkımı takmışım oltamın ucuna yem diye.
Ben bu denizi seninle sevdim ıslak diye saçların,
tuzlu diye teninde ılıcalaşan terin.
Mandalina kabuğu kokunla, tazeliğinle narinciye tadınla sevdim
portakal yaprağı yeşili gözlerini.
Ben bu şehri seninle sevdim,
Yıllarca konuşmadığım sokakları vardı,
güvenip de açılamadığım caddeleri,
koca, koca binaları vardı bu şehrin
sevemeyen sevilemeyen insanın kalbi misali bomboş olan,
hayata dair saklı bir sırrım yoktu duvarlarında…
Bir kaçağım, bir kaçamadığım olmamışken mevsimlerinle,
şimdilerle hayallerimde el ele yürüyorum caddelerinde,
öpücüklerin yolumu kesiyor sokak aralarında,
uçuşan saçların yol vermezken yarınlarıma…
Ben bu şehri seninle sevdim.
Karanlıktan korkan adamın gece düşleri gibi..
Bekir K Ahıskalı
07.11.2005
Şehir Yazıları-12
