Şehir Yazıları - 20
Sen ki…
Yokluğunda taşlara vurduğum bu başımı
Varlığın da koymaya kıyamadığım yastığımdın
Zemheri gecelerimde üzerime alamadığım örtüm
Yinede ısınmaya çalıştığım tek sıcak olan şeydin.
Sen ki…
Karanlık gecelerimin dolunayı olurdun gözlerinle
Varlığında unuturdum hanemdeki baykuş seslerini
Sesin bir baştan diğer başa şehri kaplıyor sanırdım
Kendime nöbet yazardım başucunda beklemek için
İsterdim ki sabaha kadar bölünmesin uykuların
Ben seni seyretmekten bıkmazdım nöbetlerde
Sense gece kaç sineği kovaladığımdan habersiz
Şimdi senin yokluğunda bu şehirde
Kendime yazdığım nöbetlerin tadı kalmadı artık
Ne de hatıran için kovalayacağım sivrisineklerin
Geceler yırtık çarşaf gibi artık… kirli mi kirli…
Baykuşlar bile adil değil hanelere konarken
Gel gör ki garibanın ocağı sönüyor tüterken
Zalimin dumanı tüter oldu ocağı bile yokken
Bekir K Ahıskalı
Şehir Yazıları - 20
30.11.2005
